به عنوان ارباب رجوع حفاظت از کودکان
در صورتی که شرایط کودک و خانواده طوری است که به کمک خارجی نیاز باشد، اساس کار بر این است که همیشه از نرم ترین شیوه استفاده شود. در سازمان حفاظت از کودکان چنین شیوه هایی که عمدتاً به کار می روند به نام اقدامات کمکی رسیدگی اختیاری به کودکان (avohuollon tukitoimi) نامیده می شوند.
فقط در آن مرحله که اقدامات رسیدگی اختیاری به کودکان کافی نباشند یا امکانات مراقبتی که مطابق با مصالح کودک باشند را فراهم نکنند، برای نگهداری و مراقبت کودک استقرار جایگزین انجام می شود. گاهی در شرایط خاصی ممکن است استقرار جایگزین فوری و اورژانس ضروری باشد.
اقدامات حفاظت از کودکان بر پایه قانون پی ریزی شده اند
مسئولیت مراقبت و تربیت کودکان در وهله اول به عهده پدر و مادر می باشد اما در راستای عملی کردن این مسئولیت، پدر و مادر حق برخورداری از کمک های اجتماعی را دارند.
هدف جامعه در وهله اول این است که از خانواده هایی که نیاز به کمک دارند تا حد ممکن در مراحل اولیه حمایت و پشتیبانی کند، طوری که والدین بتوانند امر تربیت فرزندان خود را انجام دهند.
اگر پدر و مادر و یا سرپرستان کودک نتوانند به هر دلیلی رفاه کودک خود را تأمین نمایند وظیفه جامعه است که در امور این خانواده دخالت نماید. در این مواقع تأمین رفاه کودک به عهده نهادهای حفاظت از کودکان می باشد. برخورداری از کمک های حفاظت از کودکان همیشه داوطلبانه نیست بلکه بر اساس قانون حفاظت از کودکان کارمندان امور حفاظت از کودکان موظفند در موقعیت های خاص اقدامات خود را در راستای حفظ امنیت کودک به اجرا بگذارند.
همه اقدام های حفاظت از کودکان در فنلاند، در قانون حفاظت از کودکان این کشور تعیین شده اند. این به آن معنی است که کارکرد و قرارهای اداری کارمندان امور حفاظت از کودکان همیشه بر اساس قانون انجام می شود. قانون حفاظت از کودکان شامل حال همه کودکان مقیم کشور می شود، بدون اینکه سوابق آنها در نظر گرفته شود.
مصالح و منافع کودک و شرکت کردن او در حفاظت از کودکان
مهمترین نکته در حفاظت از کودکان مصالح کودک می باشد. این به آن معنی است که در همه تصمیم گیری ها در باره امور کودک باید پیش از هر چیزی به این اندیشید که بهترین راهکار برای این کودک خاص در این موقعیت مشخص کدام است.
در قانون لیستی از مواردی که کارمند امور اجتماعی حفاظت از کودکان بایستی در ارزیابی تحقق مصالح کودک در نظر بگیرد آمده است. برای نمونه باید به این اندیشید که آیا راه کارهای پیش بینی شده روابط انسانی نزدیک و دائمی کودک را دوام می بخشد و یا اینکه چگونه می توان کودک را در حفظ پیشینه زبانی، فرهنگی و دینی خود یاری داد.
کارکنان اداری مصالح کودک را بر اساس قانون ارزیابی می کنند و از این رو کارمندان حفاظت از کودکان برخی اوقات مجبور به انجام قرارهای اداری هستند که مطابق میل و نظر پدر و مادر و یا کودک نمی باشد.
کودک حق دارد نظر خود را در مورد مسائل مربوط به خود بیان کند و این نظرات را باید مطابق با سن و سطح رشد کودک مورد توجه قرار داد. در مواقعی که حفاظت از کودکان به اجرا در می آید نیز باید خواست ها و نظر کودک بررسی شود و مورد توجه قرار گیرد.
کودک 12 ساله در مسائل متعددی حق سخن دارد. حق سخن به این معنی است که در مورد مسائل مربوط به کودک، باید به نظرات کودک همانند نظرات بزرگسالان توجه شود. کودک حق دارد با اسناد و مدارکی که مربوط به خود او می شوند آشنا شود و در هنگام تصمیم گیری، باید به طور رسمی سخنان او را شنید. کودک می تواند درخواست کمک کند، درخواست خدمات کند و با تصمیماتی که مربوط به او می شوند مخالفت نماید. تصمیمات گرفته شده باید به اطلاع او رسانیده شوند و باید به او امکان درخواست تجدید نظر داده شود.
حقوق و وظایف پدر و مادر در حفاظت از کودکان
پدر و مادر حق تصمیم گیری در باره مراقبت، تربیت، تعیین محل اقامت و موارد دیگر کودک خود را دارند. در انجام تصمیم گیری ها بایستی نظر کودک را نیز مورد توجه قرار داد. در مواردی که خدمات حفاظت از کودکان به صورت اجرای اقدامات کمکی با حفظ سرپرستی ارائه می شود، پدر و مادر حق تصمیم گیری در باره تمامی مسائل کودک خود را دارند. منظور از اقدامات کمکی با حفظ سرپرستی خدماتی هستند که در اختیار خانواده قرار می گیرند تا از کودک حمایت و پشتیبانی کنند، در عین حال که کودک در خانه زندگی می کند. اصول قانون ایجاب می کند که دخالت در امور کودک بایستی با همکاری نزدیکی با پدر و مادر او صورت گیرد. تصمیم گیری در باره مسائل دینی و تربیت مذهبی کودک همیشه به عهده پدر و مادر اوست.
با تحت سرپرستی گرفتن و استقرار جایگزین کودک هیچگاه پدر و مادر بودن به پایان نمی رسد بلکه تنها قدرت تصمیم گیری ایشان محدود می شود. پدر و مادر همچنان سرپرست کودک باقی می مانند اما اداره امور اجتماعی شهر در باره محل اقامت، نگهداری، تربیت و مراقبت های کودک تصمیم گیری می کند. تلاش بر این است که این تصمیم گیری ها با همکاری با پدر و مادر انجام گیرد. با تحت سرپرستی گرفتن کودک و نیز در استقرار جایگزین اضطراری کودک، پدر و مادر او حق دارند در باره مسائل فرزند خود آگاه شده و با او در تماس باشند. پدر و مادر همچنین حق این را دارند که بدانند چه مواردی در باره ایشان نگاشته شده است و اقدامات انجام شده در رابطه با آنها بر اساس چه استدلالهای بوده است.
